Most tekowy

Przyjechaliśmy dość wcześnie i mieliśmy czas na połażenie po okolicy. Kilka zniszczonych światyń, kilka pagod i stragany dla turystów. W jednej światyni mieszkają ludzie. Na dziedzińcu robią pranie , a wewnątrz pagod maja swoje miejsce do spania. Kupujemy bułkę z nadzieniem kokosa, pieczona na głębokim tłuszczu bardzo dobre, wieczorem chcieliśmy kupić kilka na podróż do Bagan ,ale już nie było. Most robi wrażenie, stare deski wsparte na palach, w połowie widać brak drewnianych pali i zastąpiono je murowanymi. Co jakiś czas jest miejsce do odpoczynku, które upodobali sobie lokalni sprzedawcy. Straszne jest to , że każdy śmieć ląduję za siebie. Niektóre miejsca to prawdziwe śmietnisko. W jeziorze rybacy polują na ryby, kaczki pasa się między śmieciami. Wszystko w jednym miejscu. Masakra. Po drugiej stronie jeziora jest wieś, gdzie odwiedzamy tutejszą szkołę. Dzieciaki na początku nieśmiałe, zaglądają za drzwi, po chwili już uśmiechnięte i krzyczące. Nauczyciel oprowadza nas po klasach od najmłodszych to średników. Wszyscy machają na dowidzenia. Zabrałem ze sobą reklamówkę kredek, ale niestety została w Mandalay. Spacerowaliśmy i zaglądaliśmy do domostw, tu również ludzie bardzo otwarci i chętnie pozują do zdjęć. Im bliżej zachodu słońca tym więcej ludzi pojawia się na moście. Po godzinie 16 to prawdziwe turystyczne eldorado. Autobusy z turystami przyjeżdżają, na parkingu pełno samochodów. Zacząłem rozglądać się za łódką na zachód słońca, ale wszyscy mówili , że trzeba rezerwować wcześniej. Nikt nie chciał nas zabrać! W łódce maksymalnie może być 5 osób, jednak ci którzy byli we dwie lub trzy osoby nie chciały nas zabrać. Spotkaliśmy rodzinę z Rosji, którzy rano byli na dworcu kolejowym i szukaliśmy w piątkę. Udało się!!! Koś się nie zjawił i mieliśmy łódkę, cena za osobę …. Najpierw opłynęliśmy most, później już każda łódka ustawia się do zachodu słońca. Wygląda to śmiesznie jak 30 łódek koło siebie stoi nieruchomo i czeka. Słońce schodzi coraz niżej ,a na moście prawdziwy tłok. Duże grupy mnichów, spacerują i zarazem pozują do zdjęć. Mandalay po zmroku nadal jest tłoczne od motorów, samochodów, klaksonów. Nasi kierowcy sami proponują, że podjada z nami do hotelu i później zawiozą nas na dworzec. Uliczki wokół naszego hotelu ciemne i już puste. Wszystkie kramy, sklepu, stoiska już pozamykane. Za to na dworcu ludzi pełno. Przed naszym pociągiem odjeżdżał załadowany do granic możliwości pociąg. Ludzie wbiegali do środka jak jeszcze jechał, masę tobołów wrzucali przez okna. Na końcu peronu bezdomni szykowali się do snu. Kilkaset osób , głównie kobiet z małymi dziećmi leżały na ziemi. Pełno pakunków, tobołów i mnóstwo małych dzieciaków. Na początku myślałem, że czekają oni na pociąg , ale to ich dom. Smutne, ale niestety prawdziwe. Dzisiejsza noc w pociągu, razem z nami do Bagan jedzie 10 turystów. Chciałem umyć czarne nogi przed podróżą, ale w tutejszej toalecie tylko wielkie balie z wodą, wc znalazłem po odorze. Nie miałem odwagi wejść.

Zdjęcia (120)

Komentarze (1)